Muzeum Auschwitz-Birkenau

Oświęcim zlokalizowany jest w województwie małopolskim, 70 kilometrów od Krakowa. Liczy około 40,000 mieszkańców, co daje mu czwartą lokatę pod względem ludności w województwie. Oświęcim otrzymał prawa miejskie w 1272 roku. Od tego czasu rozpoczął się intensywny rozwój miasta i wzrost jego potęgi gospodarczej. Miasto położone było na szlaku solnym i posiadało przywilej składowania i handlu najlepszej jakości solą z kopalni w Wieliczce. Znane było również z handlu rybami, które trafiały nawet na dwór króla w Krakowie.

Pierwsze zapiski o Żydach w Oświęcimiu pochodzą z połowy XVI wieku. Z początku Żydzi mieli zakaz osiedlania się w mieście, jednak z upływem czasu zaczęli się tu sprowadzać i budować swoje domostwa i synagogi. W drugiej połowie XVI wieku, Żydzi mieli w mieście już kilkadziesiąt budynków, a w XVIII wieku powstała tu siedziba społeczności żydowskiej. W połowie XVIII wieku w Oświęcimiu mieszkało ponad 120000 Żydów, a na początku XX wieku już tylko 5000.

Po wybuchu II Wojny Światowej, okoliczni Żydzi trafili do gett w pobliskich miastach, a po ich likwidacji do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Po zakończeniu wojny do Oświęcimia powróciło początkowo około 180 Żydów. W połowie XVII wieku, w rezultacie najazdu szwedzkiego, zwanego „potopem”, Oświęcim został doszczętnie zniszczony. Miasto znalazło się w opłakanym stanie. Przetrwało tylko kilkanaście domów, a z dwustu rzemieślników ocalało tylko sześciu. Dziesięć lat po najeździe Oświęcim liczył niewiele ponad 100 mieszkańców.